تبلیغ نویسی در طراحی لباس 1

تبلیغ نویسی هنریه که با استفاده از جادوی کلمات و استفاده ی آگاهانه از اونها ،مخاطب یا مشتریمون و متقاعد میکنیم که دست به اقدام بزنه ،این اقدام ،عملکرد یا عکس العمل مشتری میتونه خرید باشه ،شرکت در دوره های آموزشی باشه یا استفاده از خدمات ما باشه .

نمونه ای از تبلغ نویسی را بصورت گفتاری و عملی در پارک شاهین شهر دیدم که صاحب یه دکه ی فلافل فروشی به نام الکس (Alex) چنان بازی با کلمات و بلد بود و میدونست چی باید بگه که سرش حسابی شلوغ شده بود .مثلن میگفت : فلافلای من برای رفع افسرگی عالین !!! درسته که هیچ سندی برای حرفش نداشت اما همین گفتنش باعث میشد آدما حس کنن بعد از خوردن ساندویچای فلافلش حس بهتری دارن و حالشون خوب شده !!!

حالا در هر شغلی که باشیم ( مزون دار یا طراح لباس ) تبلغ نویسی ( کپی رایتینگ ) هنری محسوب میشه که علاوه بر داشتن مهارتهای تخصصی در رشته مون میتونه کمک بسزایی درخوب معرفی کردن و موفقیت در کسب و کارمون بشه .

خب ما به عنوان یه طراح لباس از چه راههایی میتونیم تبلیغ نویسی کنیم :

راه اول : تبلیغ نویسی با زیر سوال بردن تفکرات رایج در طراحی لباس :

در ادامه به سوالاتی خواهیم پرداخت که با درگیر کردن ذهن مخاطب برای یافتن پاسخ اونها ،ذهن مخاطب به این سوالا قلاب میشه :

1.جمله ی الگو : دیگر لازم نیست آن کار رایج را انجام بدهید چون دیگر جواب نمیدهد .

حال باید این جمله رو با کار خودتون در هر زمینه ای که هست تطبیق بدین .مثلن دیگه لازم نیست برای کسب و کارتون مغازه اجاره کنین یا برای داشتن مزون مکانی را مهیا کنین چون در این دوره زمونه حضور فیزیکی دیگه جوابگو نیس .در عصر تکنولوژی، بودن در فضای مجازی و آنلاین ،با راه اندازی سایت ،عرضه و فروش آنلاین و پیج اینستاگرامی میتونه بدون صرف هزینه های اضافی شما رو به مشتری هدف در کسری از ثانیه برسونه .دیگه اینکه در عصر تکنولوژی و فضای مجازی بیشتر آدما توی دنیای مجازی حضور دارن تا دنیای واقعی ، مخصوصا شیوع کرونا باعث شتاب بخشیدن به سرعت ارتباط انسانها با فضای مجازی شده

2.جمله ی الگو : تماماٌ اشتباه است .

مثال : لزوم داشتن مدرک دانشگاهی برای طراح لباس موفق بودن ،تماماٌ اشتباه است .در مشاوره ها بسیار از من سوال پرسیدن که برای طراح لباس شدن باید حتماٌ مدرک دانشگاهی داشته باشیم ؟؟ و من در جواب اونها گفتم نه لزومی نداره و باید در زمینه ی رشته های عملیِ هنر ،رزومه ی کاری و تجربه عملی داشت .توانایی های عملی بسیار بیشتر و بالاتر از مدارک در کار ما بُرد داره .پس دوره ی کارورزی تون رو بسیار جدی بگیرین و تا میتونید برای خودتون سابقه ی کار عملی دست و پا کنین و اگه نشد جایی کار کنین خودتون توی منزل یه سری آلبوم از کارهای خودتون بصورت نمونه های عملی درست کنین که موقع رفتن به مصاحبه شغلی همراهتون باشه .

3.جمله ی الگو : آن کار متداول را رها کنید .

در زمینه ی طراحی لباس به وفور شاهد این بودم _مخصوصاٌ در ایران_ که طراحی لباس و با تصویر سازی یکی میدونند و درحدی به این موضوع میپردازن که انگار طراحی لباس صرفاً در تصویر سازی خلاصه میشه و طراحی لباس چیزی به جز تصویرسازی نیست ! اکثراً کلاسهای طراحی لباس با محوریت تصویر سازی _جنسیت سازی پارچه : چرم ،جین ،ساتن و مخمل _برگزار میشه و کلاسهای تصویر سازی مملو است از هنرجویانیِ که دغدغه و نگرانیشون اینه که چرا بلد نیستن پشم و عین خودش بکشن!! از نظر من تصویر سازی یه شاخه از طراحی لباسه که یه نقاش واقعگرا به راحتی میتونه از پسش بر بیاد .خلاصه اینکه شما اگه در تعیین گرایش خودتون در رشته ی طراحی لباس ،تصویرسازی رو انتخاب کردین ،باید به تصویرسازی مسلط باشین اما اگه قصدتون طراحی لباس شدن در عرصه های جهانیه ،در حد رسوندن مطلب و چند تا خط ساده کفایت میکنه .یه نکته ی دیگه رو هم بگم ،در طراحی لباس واجبه ما بلد باشیم چهره بکشیم یا نه ؟ چهره به خاطر تاثیرش روی لباس بهتره که خنثی و یا حتی غیر قابل توجه باشه ،پس زیاد خودتونو نگران اینکه چهره بلد نیستین نکنین در عوض روشهایی رو یاد بگیرید که از شما یه طراح خلاق و عملگرا میسازه …